زندگی روی خط تعادل

سه شنبه روز هفت بود. مثل دوشنبه روز پرکاری نبود اما باز برنامه هایم روی هوا بود. چرا؟ چرایش معلوم است چون در مرحله تمرینم و متاسفانه هر بار یادم می رود که تمرینهایم را با جدیت انجام بدهم. رو راست که باشم باید بگویم یه وقتهایی آن استواری و ثابت قدمی که باید را ندارم و فراموشم می شود. بله  متاسفانه.

اما باید به این وضعیت سر و سامان بدهم. فقط روز شی و هفت از جاده تعادل منحرف شدم باید از همین الان جلویش را بگیرم. الان در روز هشتم هستم اما هیچ وقت دیر نیست نباید بگذارم واقعا دیر بشود.

.

.

.

.این روزها هر چند از نوشتن در اینجا عقب ماندم هر چند چند نتوانستم همه کارهاییکه باید انجام می دادم را تمام کنم اما ناگفته نماند که با همه خستگی به خیلی از کارهای دیگری که توی برنامه ام بود پایبند ماندم. و خواهم ماند اجازه نمی دهم خستگی، ناامیدی، وسوسه های شیطان و هیچ چیز دیگری جلوی پیشرفتم را بگیرد.

به خودم قول می دهم.